درخت ساج بومی کشورهای هندوستان، اندونزی و برمه است. این چوب به چوب سخت هند شرقی معروف است و از آن برای قاب‌بندی و روکش بدنه کشتی‌های چوبی استفاده می‌شود. علت استفاده از این چوب روغنی بودن آن است که در مقابل پوسیدگی و کرم خوردگی بسیار مقاوم است.
ساج که در بوشهر “سای” یا چوب سای تلفظ می‌شود، معرب واژه “ساگ” است که به هندی آن را ساگون و ساکهو گویند درختی است بسیار بزرگ و بیشتر در هندوستان می‌روید و طبیعت آن سرد و خشک است. این درخت بسیار بزرگ و مقاوم است و در ساختن کشتی‌ها به کار می‌رود.
در شعر فارسی کلمه ساج بسیار دیده می‌شود. ناصر خسرو در سفرنامه گفته است: در گعبه دری است از چوب ساج به دو مصراع” دو لنگه” ستون‌ها که در خانه است و در زیر سقف زده‌اند همه چوبین است چهارسو تراشیده از چوب ساج.